والدین و افت تحصیلی

افت تحصیلی علل متفاوت بسیاری دارد و اما در این میان والدین نقش مهمی در رهنمود دانش آموز ایفا می‌کنند.

• گسیختگی محیط خانواده 
• عدم اعتماد به نفس نوجوان 
• عوامل فرهنگی – خانوادگی 
• عدم ارتباط بین والدین و اولیای مدرسه 

تمام این موارد از علل افت تحصیلی دردانش آموزان است. همان طور که متوجه شدید محیط خانه و مدرسه، علاقه و رغبت، همسالان و گاهی بی اعتمادی‌ها می‌توانند موجد افت تحصیلی گردند. افت تحصیلی چنانچه ادامه یابد به بزهکاری و انحرافات کشیده می‌شود و در نتیجه ترک تحصیل به وجود می‌آید.

بر اساس نتایج این تحقیقات، والدین به سه دسته تقسیم می‌شوند : 

1- والدین هدایت کننده 

2- والدین قدرت مدار 

3- والدین آسان گیر 

1-والدین هدایت کننده:

این نوع از پدر و مادرها، کودکان خود را در مسائل تحصیلی هدایت می‌کنند، آن‌ها را تشویق می‌کنند و در صورت ضعف فرزند، با تقویت درسی، وی را راهنمایی نموده و به طور کلی در رفع مشکلات تحصیلی به آنان کمک می‌نمایند. بچه‌ها را در تصمیم گیری‌ها دخالت داده، در صورت افت تحصیلی کودک، با تشویق و کمک بیشتر، وی را به فعالیت بیشتر وا می‌دارند. روش تحلیل مسائل و جوانب مختلف موضوعات را به کودکان خود آموزش می‌دهند، نوجوانان خود را با مسائل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی آشنا می‌سازند.

2-والدین قدرت مدار:

این نوع والدین، به فرزندان خود سخت گیری می‌نمایند، اجازه سؤال و کنجکاوی به فرزندان نمی‌دهند، در صورت افت تحصیلی آن‌ها را به شدت تنبیه می‌کنند، خودشان نیز به شدت ناراحت شده و در نتیجه سخت گیری‌هایشان را بیشتر می‌سازند. با نوجوان خود ارتباط برقرار نمی‌کنند، او را در تصمیم گیری‌ها دخالت نمی‌دهند و انعطاف پذیری کمی دارند.

3-والدین آسان گیر:

این والدین به تکالیف کودکشان اهمیت نمی‌دهند، وی را آزاد گذاشته تا به میل خود تکالیفش را انجام دهد. هیچ نظم و انضباطی در این خانواده‌ها برای هیچ کاری وجود ندارد. نظارت چندانی بر تکالیف درسی فرزندانشان ندارند، چنانچه دعوت به انجمن اولیاء مدرسه شوند، اصلاً شرکت نمی‌کنند. در واقع این والدین در مسائل تحصیلی فرزندان به دو صورت شرکت می‌کنند:

•  یا کاملاً آنان را آزاد می‌گذارند
•  یا مسئولیت کارها را به عهده آن ها می‌گذارند.

درنهایت، رفتار والدین در پیشرفت تحصیلی نوجوانان تأثیر بسزایی دارد. از آنجا که نوجوانی دوره انتقال و یادگیری است، والدین می‌بایستی به مسائل تحصیلی فرزندانشان توجه کافی را مبذول داشته و با او برخوردهای مثبت و توأم با پاداش و تقویت داشته باشند.  معلمین نیز می‌بایستی انعطاف پذیر بوده، رفتارهای خشن و تندی با آن‌ها نداشته باشند، تا در صورت افت تحصیلی نوجوان بتوانند جبران کرده، به عوامل آن توجه کنند و آن‌ها را رفع نموده و بتوانند بر مشکلات غلبه نمایند.